اگر فاطمه عليها السلام به وسيله خلفا مورد ستم قرار گرفت، چرا شوهر دليرش از وى دفاع نكرد؟

 

«إِنَّكَ واللَّهُ مَا أَرَدْتَ بِهَذَا إِلَّا الْفِتْنَةَ وَإِنَّكَ وَاللَّه طَالَ مَا بَغَيْتَ الْإِسْلَام شَرّاً لَا حَاجَةَ لَنَا فِي نَصِيحَتِكَ». [1]

 «به خدا سوگند تو با اين گفتار، انگيزه فتنه‏گرى دارى. تو پيوسته بدخواه اسلام و مسلمانان بوده‏اى. ما نيازى به خيرخواهى تو نداريم.»

خاطر شريف سؤال كننده را (اگر سؤال كننده‏اى باشد) به اين نكته جلب مى‏كنم كه: شجاع آن نيست در همه جا شمشير بكشد و درو كند، شجاع، كسى است كه به وظيفه خود عمل كند، چه بسا شجاعانى هستند كه حاضر به شنيدن يك سخن حق نيستند و طبق مثل معروف كه سعدى مى‏گويد: «دو صد من سنگ برمى‏دارد و طاقت يك سخن نمى‏آرد.»

روزى پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله گروهى را ديد كه بر گرد شخصى جمع شده‏اند. پرسيد: اين كيست؟ گفتند: فردى دلاور است كه سنگين‏ترين وزنه‏ها را برمى‏دارد. پيامبر در پاسخ فرمود: دلاور كسى است كه بر خواسته‏هاى نفسانى خود چيره شود. [2]

تاريخ اسلام گواهى مى‏دهد كه درخت اسلام در دل برخى ريشه ندوانيده بود، بلكه نهالى تازه پاگرفته در دل آن‏ها بود و امكان داشت با نسيمى يا بادى از جاى كنده شود.

پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله به عايشه مى‏فرمايد:

 «لَوْ لَا أَنَّ قَوْمَكِ حَدِيثُ عَهْدِهِمْ بِالْجَاهِلِيَّة لَهَدمْتُ الْكَعْبَةَ ثُمَ‏ لَجَعَلْتُ لَهَا بَابَينِ». [3]

 «اگر قريش تازه مسلمان نبودند، من وضع كعبه را دگرگون مى‏كردم. سپس به جاى يك در، دو در براى آن قرار مى‏دادم.»

ما شجاع‏تر از پيامبر صلى الله عليه و آله كسى را نمى‏شناسيم، ولى آن حضرت وضعيت را براى همه كار مساعد نمى‏بيند. آيا صحيح بود كه از يك سو نعره مانعان زكات بلند شود و از سوى ديگر آتش جنگ داخلى در مدينه برافروخته گردد؟

آنان كه انتظار دارند قهرمانى مانند على عليه السلام، شمشيرى را كه بر گردن كافران در بدر و احد و احزاب كشيد، پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله، همان شمشير را بر گردن مسلمانان فرود آورد، تاريخ اسلام را بررسى نكرده و از وضعيت آن روزگار آگاه نيستند. آنان نه اسلام شناسند و نه على شناس.